Blogia
obichodocuruto

KAYSERI, KAYSERI...

Poseso, retomando, que pola mañá erguémonos tempraniño e fumos tomar té de desayuno ó bar do home este, porque a noite anterior dixéranos que nos invitaba. Logo marchamos á estrada e puxémonos a facer autostop, os eslovacos que viñan con nós dixeron que seguían andando, nós quedamos no sitio e ó pouco parou un coche dun rapaz que levaba no maleteiro unha caixa con plantas de tomate e na parte de atrás un cristal, un traxe e bolsas. Pois o home moveu todo para meternos dentro, qué majo, e o mellor era que nos levaba directamente a Kayseri, a seguinte cidade na nosa ruta. Logo cando chegamos á estación de tren (deixounos directamente alí e deuno-la súa tarxeta), agardamos polos eslovacos, que chegaron alí ó pouco, e cando fumos pregunar por trens para Istanbul, tiñamos dous trens: un ás doce da noite e outro á unha da mañá para Ankara e de alí para Istanbul. Nada máis! E para iso madrugamos ás oito da mañá!! Co ben que se durmía despois dunha ducha, e nun colchón...en fin, que eran as doce da mañá e tiñamos doce horas por diante para ver Kayseri, pero cos mochilóns, porque para variar na estación non había consigna. Sentámonos fóra pa comer pan, quiexo e salami (cun pistacho dentro) e logo fumos tomar un café nun bar alí ó lado. Preguntamos se podiamos deixar as mochilas, e si, pero pagando dez millóns...puenno!! Os eslovacos fóronse a patea-la cidade e o resto quedamos vexetando un rato máis no bar cos nosos cafeses. Cando rematamos fumos buscar un internet, atopamos un no quinto pino, logo buscamos outro que funcionara, que no primeiro era máis lento que o cabalo do malo, logo buscamos unha posta para mandar unhas postais, compramos algo de comida e logo a meternos nun bar a xogar ós dados, e durante tódolos traxectos que fixemos pola rúa ¡non pararon de tocarno-los güevos! Igual que en Ulukisla, pero alí tiñan medio perdón por ser un pobo...pero esta é unha cidade grande! O peor foi cando despois de que pecharan o bar onde estabamos (xa eran as dez) puxémonos a camiñar cara á estación e comezaron a seguirnos unha panda de rapaces, ríndose, dicindo chorradas medio en turco medio en inglés...cada vez máis preto eles e con máis cabreo nós. Sacaron un móvil e pedíronnos permiso para sacar fotos descojonándose da risa, unha das rapazas que viña con nós cabreouse e berroulles algo en francés, apaciguáronse un pouco, pero seguían alí. Ata que pola estrada apareceu un camión da policía. Calaron e cando o camión aminorou a marcha e puxo o intermitente para xirar, cagáronse pola pata abaixo e coláronse por unha rúa. Nós cambiamos de beirarrúa e os moi moscas cojoneras voltaron aparecer, pero ó ver que xa estabamos no outro lado da estrada, deixáronnos en paz por fin. Eran máis simpáticos uns rapaces do último bar no que estiveramos, que uns rapaces viñeran pedirlle un boli a unha compañeira e logo devolvérono cunha servilleta que poñía algo así como "THANK YOU. COME HEIRE". Non sabiamos exactamente se era "THANK YOU. COME HERE" ou "THANK YOU FOR COMING HERE". Eu penso que era o primeiro.

0 comentarios